ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ Τα μικρομάγαζα...

 

Υπάρχουν ακόμα μικρομάγαζα αντίκες στο Κέντρο της Αθήνας...
Θα δείς γηραλέους ιδιοκτήτες που έτσι έμαθαν τόσα χρόνια...να πηγαίνουν
καθημερινά στο στέκι τους.
Θυμάμαι παλιά τότε που είχαν την πολυτέλεια των καλοκαιρινών διακοπών
και έβαζαν την πινακίδα στην πόρτα..."Κλειστόν λόγω διακοπών από έως ".

Οι εμπορικές αλυσίδες τα πολυκαταστήματα έβαλαν λουκέτο στα περισσότερα.
Πολλά από αυτά  τα μικρομάγαζα πουλούσαν ...είδη προικός...
Σεντόνια...μαξιλαροθήκες....πετσέτες κ.λ.π.
Είχαν τιμές για φτωχά βαλάντια τότε που οι οικογένειες που είχαν "γραμμάτια"
φρόντιζαν να μαζέψουν τις προίκες.
"Γραμμάτιο"έλεγαν το κορίτσι...
Φτωχοί φουκαράδες  στριμωγμένοι σε κάποιο δωμάτιο κάποιας αυλής με νοίκι
ερχότανε στον κόσμο το κορίτσι και άρχιζαν οι αναστεναγμοί.
Ας πάμε στο σήμερα...
Σε ένα μικρό στενάκι κάπου στο Σύνταγμα σε διατηρητέα κτίρια το ένα δίπλα
στο άλλο μικρομάγαζα...για προίκες.
Βιβλική μορφή ένας ηλικιωμένος κάθεται στην καρέκλα έξω στο πεζοδρόμιο
και μέσα ο γυιός του και ο εγγονός του κοτζάμ παλληκάρι.
Στιβαγμένο το εμπόρευμα στα παλιά ράφια....σεντόνια....μαξιλαροθήκες
λευκά είδη δηλαδή όπως τα λένε σήμερα.
Είχα μια παραγγελία και περίμενα να μου την φέρουν...
"Πρίν από τον πόλεμο ήρθαμε με τον πατέρα μου..."
Μου είπε ο ηλικιωμένος προσπαθώντας να δώσει χρόνο και να μην δυσανασχετήσω
από την αναμονή.
"Είχαμε γράψει στην πινακίδα παλιά το έτος ιδρύσεως αλλά την σβήσαμε
γιατί μας ρώτησε μια πελάτισα αν το εμπόρευμα είναι από τότε..."
Γελάσαμε και οι δύο...
Μια Αθήνα διαφορετική που χάνεται....