Κείμενο που αντέγραψα απο ενα εξαίρετο άνθρωπο που γνώρισα στην ΕΛ.ΑΣ τον Νίκο ΛΟΥΜΠΑΡΔΙΑ Από τα κουδούνια των γιδοπροβάτων στα GPS

 

(Οι φωτό είναι από το διαδίκτυο)

Την περασμένη Κυριακή στην πλατεία του χωριού μου (Πράσινο-Αρκαδίας), στη σκιά του πλάτανου, πίνουμε τον καφέ μας και συζητάμε. Λίγο πριν φύγουμε για το μεσημεριανό γεύμα, ήρθε εκεί από το διπλανό χωριό το Αγρίδι (εμείς οι Πρασινιώτες το αποκαλούμε προάστιό μας) ο φίλος μας ο Γιάννης Μ. με την σύζυγό του. Ο Γιάννης, ένας ωραίος αυθεντικός τύπος, έχει στην κατοχή του πάνω από 150 γίδια, που τα είχε αφήσει στο βουνό για βοσκή. Πριν φύγει για το κοπάδι του, ενεργοποίησε στο smartphone του την εφαρμογή GPS και εντόπισε ότι εκείνη τη στιγμή το κοπάδι ήταν στο “Περδικόνερο”, αν θυμάμαι καλά, μία τοποθεσία με πηγή νερού του χωριού του. Όλα συνεπώς ήταν εντάξει. Το κοπάδι ασφαλές, μακριά από πιθανές καλλιέργειες και τον κίνδυνο πρόκλησης αγροζημιών. Η σύζυγός του μας εξήγησε ότι “κολλάρα”, (κολλιέ τα είπε), με τον πομπό φέρουν 3-4 ζώα, κατ’ επιλογήν, από το κοπάδι και έτσι είναι υπό διαρκή παρακολούθηση. Συμφωνήσαμε με τον Γιάννη, που υπόψη μεταξύ των άλλων προτερημάτων του, παίζει και πολύ ωραία κλαρίνο, την επόμενη φορά, να πεζοπορήσουμε μέχρι το περδικόνερο.

-Πόσο άλλαξαν τα πράγματα. «Τα ζώα που οδηγούσαν το κοπάδι φορούσαν μεγάλα κουδούνια και με τον ήχο τους ο βοσκός γνώριζε ανά πάσα στιγμή πού βρίσκονται. Κουδούνια φορούσαν κυρίως όταν ήταν στα βουνά», εξηγεί η κ. Καμηλάκη του Κέντρου Έρευνας Ελληνικής Λαογραφίας.

-Τώρα τα κουδούνια αντικατέστησε ή συμπλήρωσε το gps. Εκσυγχρονισμός σε όλα…..