Η Ζέτα Αποστόλου γεννήθηκε στο χωριό Αθανάσιος Διάκος της Φωκίδας. Ήταν αδερφή του ηθοποιού Νατάσας Αποστόλου.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Λυκούργου Σταυράκου. Ίσως η πιο σέξυ ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Το ντεμπούτο της στο θέατρο έγινε με την παράσταση, “Οδός Ονείρων” του Μάνου Χατζιδάκι. Όσον αφορά το ντεμπούτο της στο κινηματογράφο, αυτό έγινε το 1960.
Η Ζέτα Αποστόλου έπαιξε επίσης στις ταινίες, “Σουσουράδα” και “Θυσιάστηκα για το παιδί μου”.
Όμως, στην ταινία, “Αμόκ” έκανε το «μπαμ». Αυτό, διότι έπαιξε ημίγυμνη σε διάφορες σκηνές της ταινίας. Ο Τύπος τη χλεύασε, όμως, στο εξωτερικό γνώρισε την αποθέωση στα φεστιβάλ.
Από εκεί και πέρα, στην ταινία, “Οι εχθροί” πραγματοποίησε ένα από τα καλύτερα στριπτίζ, που έχει παιχτεί ποτέ στον ελληνικό κινηματογράφο. Συνέχισε να παίζει μέχρι το τέλος του κινηματογράφου και έπειτα συμμετείχε σε βοιντεοκασέτες.
Η Ελληνίδα ηθοποιός ήταν η πρώτη που έκανε γυμνό στη Φίνος Φιλμ. Μάλιστα, όταν το έπραξε, αποτέλεσε την απόλυτη ερωτική φαντασίωση του ανδρικού πληθυσμού. Μεταξύ άλλων, η γνωστή ηθοποιός κατάφερε να παίξει στην καριέρα της στις ταινίες, “Ο μόδιστρος” και “Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός“.
Με το τέλος της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου η Ζέτα Αποστόλου μπαίνει στο χώρο του βίντεο γυρίζοντας ταινίες που ευτυχώς δεν καταγράφηκαν στη συνείδηση του κοινού. Με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης θα παίξει στις σειρές “Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης“(1990), “Η καλή πεθερά“(1993), “Σύνορα Αγάπης“(1999) και φυσικά στην τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου της Αλκυόνης Παπαδάκη “Το Χρώμα του Φεγγαριού” από το Γιάννη Δαλιανίδη.
Παρά την έντονη κινηματογραφική της δραστηριότητα, η Ζέτα Αποστόλου διατήρησε χαμηλό προφίλ μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Η Ζέτα Αποστόλου δεν πέρασε απαρατήρητη από τον καλλιτεχνικό χώρο. Υπήρξε το απόλυτο σεξ σύμβολο των 60ς, δεν πέρασε ποτέ από αυτό που σήμερα λέμε “ερωτικός κινηματογράφος”(με σκληρές πορνογραφικές σκηνές) αλλά έπαιξε σε αστυνομικά φιλμ ή κοινωνικά δράματα με κάποιες τολμηρές σκηνές. Ταινίες με δολοπλοκίες, δολοφονίες, ερωτικές αντιζηλίες και απιστίες. Ευτύχησε να συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες από το Βασίλη Γεωργιάδη και τον Κώστα Καραγιάννη μέχρι το Ντίνο Δημόπουλο και το Γιάννη Δαλιανίδη.
Ο Ντίνος Δημόπουλος αναφέρει στο βιβλίο του για τα «τολμηρά» παρασκήνια της ταινίας: «Οι κοπέλες δεν ήταν της Σχολής Καλογραιών, ήταν σκληρές, παιδεμένες κι αποφασισμένες για όλα.
Τέσσερις – πέντε από τις οχτώ, που θα ερμήνευαν τους ισάριθμους ρόλους, έπρεπε να εμφανιστούν στην ταινία γυμνές ή ημίγυμνες. Στην αρχή τα κορίτσια που έπρεπε να γδυθούν για τις ανάγκες του έργου ήταν κάπως διστακτικά και αμήχανα. Ντρέπονταν, και με το δίκιο τους. Σιγά σιγά όμως άρχισαν να ξεθαρρεύουν.
Είδαν πως, εκτός από το συνεργείο και τους συναδέλφους τους ηθοποιούς, κανένας ξένος δεν υπήρχε». Ο Ντίνος Δημόπουλος περιέγραψε την προετοιμασία των ηθοποιών για τις επίμαχες σκηνές: «Μόλις πατούσαν το πόδι τους στην Υβάλα, έπαιρναν χώμα και νερό, άλειβαν το γυμνό τους κορμί για να ‘ναι έτοιμες. Έμεναν έτσι μέχρι το τέλος του γυρίσματος.
Το είχαν συνηθίσει και τους άρεσε. Τόσο που έρχονταν μέρες που έβλεπα μια ή δυο από αυτές μ’ αυτή την παραδείσια περιβολή κι έλεγα: – Μα καλά, εσύ βρε Σόφη, γιατί γδύθηκες; Κι εσύ, Ζέτα; Αφού ούτε η μια ούτε η άλλη έχετε γύρισμα σήμερα. – Πειράζει; μου απαντούσε άνετα η Ζέτα Αποστόλου. – Άμα δεν πειράζει εσάς, εμένα γιατί να μου πέφτει λόγος;».
Φιλμογραφία
| Έτος | Τίτλος ταινίας |
|---|---|
| 1960 | Θυσιάστηκα για το παιδί μου |
| 1960 | Σουσουράδα |
| 1961 | Ποιος θα κρίνει την κοινωνία |
| 1961 | Το παιδί του μεθύστακα |
| 1961 | Τα τέσσερα αδέλφια |
| 1961 | Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός |
| 1962 | Άγγελοι του πεζοδρομίου |
| 1962 | Οι τρεις σωματοφύλακες |
| 1962 | Οι γαμπροί της ευτυχίας |
| 1962 | Ο άντρας της γυναίκας μου |
| 1962 | Αμαρτωλές |
| 1962 | Η Ελληνίδα και ο έρωτας |
| 1962 | Χωρίς ταυτότητα |
| 1962 | Έξυπνοι και κορόιδα |
| 1962 | Δέκα μέρες στο Παρίσι |
| 1963 | Αμόκ |
| 1963 | Ο διαιτητής |
| 1963 | Φυγή |
| 1963 | Η βαλίτσα με το πτώμα |
| 1964 | Οι φτωχοδιάβολοι |
| 1965 | Το βλακόμουτρο |
| 1965 | Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη |
| 1965 | Οι εχθροί |
| 1965 | Λολίτες της Αθήνας |
| 1965 | Το χώμα βάφτηκε κόκκινο |
| 1966 | Τα μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας |
| 1966 | Πόθοι στον καταραμένο βάλτο |
| 1966 | Γαβριέλλα η αμαρτωλή της Αθήνας |
| 1967 | Ο μόδιστρος |
| 1968 | Το ΠΡΟ-ΠΟ και τα μπουζούκια |
| 1968 | Ψυχραιμία Ναπολέων |
| 1969 | Τα παιδιά του λιμανιού |
| 1970 | Η βαρώνη και ο Προκόπης |
| 1971 | Καταναλωτική κοινωνία |
| 1972 | Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα |
