ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ( ΚΑΚΟ ΜΑΣ) ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Η Χώρα ( και η κοινωνία) εδώ και πάνω από δέκα χρόνια βιώνει επαναλαμβανόμενες κρίσεις. Κρίσεις που, συνεχώς, διακηρύσσεται από τους ΄΄υπεύθυνους΄΄ ότι ξεπεράστηκαν και σε λίγο έρχεται μια νέα, για να μας θυμίσει ότι το ΄΄παλιό΄΄ ( ανικανότητα- ανοργανωσιά – διαπλοκή- προχειρότητα- έλλειψη σχεδιασμού), είναι εδώ και είναι κυρίαρχο.
Μετά από κάθε μικρή ή μεγάλη καταστροφή ακούγονται συνεχώς μεγάλα λόγια, χωρίς όμως τελικά να υλοποιείται τίποτα από τα διακηρυχθέντα, μέχρι να πέσουν στα κεφάλια μας τα επόμενα δεινά.
Θυμίζω ότι μετά το Μάτι ανακοινώθηκε ή ίδρυση ΝΕΑΣ Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας, που φυσικά ποτέ δεν υλοποιήθηκε.
Μετά τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές έγινε Ανασχηματισμός που περιελάμβανε ίδρυση ΝΕΟΥ Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας και ο Υπουργός παραιτήθηκε πριν αναλάβει, ενδεικτικό της προχειρότητας που αντιμετωπίζονται οι καταστάσεις ( και τα πρόσωπα).
Επ΄ αυτού κάποιες διαπιστώσεις
Βλέπουμε πολλά χρόνια τώρα το πολιτικό προσωπικό να ανακυκλώνεται, να μετεγγράφεται ( από κόμμα σε κόμμα) και να ελίσσεται, με μόνο σκοπό να βρεθεί στην εξουσία.
Αυτό βέβαια, το ευνοούν και το προκρίνουν ως μέθοδο πολιτικής πρακτικής οι ΄΄ηγέτες΄΄ των παρατάξεων. Έτσι βλέπουμε πρώην υπουργούς, πρώην μεγάλων παρατάξεων ( που ο κόσμος απηυδισμένος και απογοητευμένος τους έστειλε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας) να μετακομίζουν σε νέα κόμματα με αντάλλαγμα έναν υπουργικό ( ή άλλο ) θώκο.
Από τη λογική αυτή δεν ξέφυγε βεβαίως και η τωρινή κυβέρνηση που τοποθέτησε σε θέσεις κλειδιά, ανθρώπους που στο παρελθόν είχε καταγγείλει, κάποιους για ευθύνες σε γενόμενες τραγωδίες, άλλους για ανικανότητα, για αδιαφάνεια κ.α.
Η περίπτωση του παραιτηθέντος Υπουργού πριν την ορκωμοσία λέει πολλά. Πρέπει επιτέλους κάποιοι να σκεφτούν ότι με παλιά και σάπια υλικά, καταδικασμένα στη συνείδηση του κόσμου, δεν μπορείς να πας πουθενά.
Και κάποιες σκέψεις- ερωτήματα:
Μπορούν πρόσωπα που έχουν δοκιμαστεί στο παρελθόν, έχουν αποτύχει και έχουν καταδικαστεί από τη κοινωνία, να είναι μέσα στις επιλογές της επόμενης μέρας;
Μπορούν στελέχη με έλλειμμα επιστημονικής και ρεαλιστικής πολιτικής συγκρότησης να συμμετέχουν στην διαμόρφωση σύγχρονης πρότασης για τη διακυβέρνηση της Χώρας;
Μπορούν εν τέλει πρόσωπα ( πολιτικά αλλά και υπηρεσιακά) που παραπέμπουν σε ένα τραγικό παρελθόν ( κακο-διαχείρισης κρίσεων, λανθασμένων πολιτικών, ατυχών παρεμβάσεων) να πλασάρονται ως το καινούργιο και ανανεωμένο;
Με ποια εχέγγυα και αξιοπιστία τα πρόσωπα που αλλάζουν τα κόμματα σαν τα πουκάμισα, θα συμβολίσουν το νέο, το καθαρό και θα πείσουν το Λαό, για τις ΄΄αγαθές ΄΄ προθέσεις τους και για την επάρκειά τους και μάλιστα σε αυτή τη συγκυρία που απαιτείται, να πείσουν δια της παραδειγματικής συμπεριφοράς, της γνώσης, της ικανότητας, της στάσης ζωής και της πολιτικής ηθικής .
Πραγματικά οι Αρχηγοί των δύο ΄΄μεγαλύτερων΄΄ κομμάτων πιστεύουν ότι με τα ΄΄πρόσωπα- δάνεια΄΄ από άλλους πολιτικούς χώρους, που μάλιστα είχαν αποδοκιμαστεί από τους πολίτες, θα κυβερνήσουν αποτελεσματικά; Πιστεύουν τελικά ότι κάποιο πρόσωπο που είχε επιλεγεί από τον αντίπαλο είναι οπωσδήποτε ικανός και χρήσιμος; (η ιστορία έχει αποδείξει το αντίθετο)
Ας το ξεκαθαρίσουμε :
Ο κόσμος ιδιαίτερα σήμερα δεν είναι κοπάδι. Έχει κρίση, γνώση, πολιτικό κριτήριο, αλλά και αισθητήριο. Μπορεί ένα κομμάτι του, να παρασύρεται σε μηδενιστικές και σε κάποιες περιπτώσεις σε ακραίες επιλογές, όμως το μεγαλύτερο ποσοστό έχει αποδείξει, ότι σκέφτεται ελεύθερα και δεν φοβάται τις ρήξεις και τις αλλαγές.
Αρκεί να βρεθούν αξιόπιστες, εναλλακτικές στις υπάρχουσες, επιλογές
Ας φροντίσουν οι ΄΄επικεφαλείς του πολιτικού συστήματος΄΄ να μην του δείξουν με τις επιλογές τους, τους δρόμους των αναχωρήσεων.
Κανείς και καμία δεν είναι, ιδιαίτερα στις μέρες μας, δεδομένος.