Προ μηνών βρέθηκα σε μια παρουσίαση βιβλίου και σε παρατήρηση ενός από τους παρισταμένους, μία βουλευτίνα του κυβερνώντος κόμματος, εθίγη και αποχωρώντας «έλουσε» με σκαιό τρόπο τον ομιλήσαντα.
Προ ημερών, σε άλλη εκδήλωση, πρωτοκλασάτος υπουργός -μόλις ένας εκ των ομιλητών ανέφερε ένα πραγματικό γεγονός– θεώρησε ότι έθιγε κάποιον από την παράταξή του, γούρλωσε τα μάτια και κόντεψε να ορμήσει να τον κατασπαράξει.
Μα, δεν μου λένε οι έχοντες και κατέχοντες την εξουσία τι θαρρούν πως είναι; Με αγριάδες και νταηλίκια θα επιβληθούν; Πού βρισκόμαστε, ρε; Χάθηκε από τους «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» ο πολιτισμένος διάλογος, με λογικά επιχειρήματα;
Ετούτη η παράταξη, αν για κάτι διακρινόταν, ήταν το ήθος και η ευπρέπεια. Οι τραμπουκισμοί και οι τσαμπουκάδες ήταν ίδιον άλλων. Και δεν μου λένε και η ευέξαπτη κυρία και ο μυγιάγγιχτος πρωτοκλασάτος, αν εκείνη την ώρα βρεθεί κάποιος θερμόαιμος και επίσης τσαμπουκαλεμένος και τους απαντήσει αναλόγως, τι θα γίνει;
Αφιππεύσατε, κύριοι και κυρίες της εξουσίας, όσο ακόμη σας ανέχεται ο κόσμος…