Είσαι ποδοσφαιριστής σε μια ιστορική ομάδα για χροοοοονια πολλά. Έχεις σηκώσει κούπες, έχεις δει χαρές, οι οπαδοί σ' έχουν κάνει σύνθημα (ή έστω σε γουστάρουν πολύ ρε φίλε!) και γενικά τ' όνομά σου έχει μείνει χαραγμένο στην ιστορία της ομάδας που υπηρέτησες για μποοοοολικα ποδοσφαιρικά έτη. Καλά μέχρι εδώ;
Ρε συ, όμως πόσα κότσια θέλει όταν πάψεις να αγωνίζεσαι στην ομάδα της καρδιάς σου και μετά από μερικά χρόνια απόσυρσης, να πας να πεις το ΝΑΙ και να γίνεις προπονητής της; Κι αν αυτό δεν πετύχει; Κι αν κάτι δεν πάει καλά και ξεχάσουν τη δόξα σου στο χορτάρι και θυμούνται μόνο τα στραβά στον πάγκο; Θέλει κάκαλα και οι τύποι που θα δούμε παρακάτω τα 'χαν.
Γιατί μπορεί στο εξωτερικό να 'χουμε άπειρες περιπτώσεις, βλέπε Κόντε στη Γιουβέντους, Ζιντάν στη Ρεάλ, Σιμεόνε στην Ατλέτικο και σίγουρα ξεχνάμε κι άλλους πολλούς, όμως και στη χώρα μας έχουμε ακόμα περισσότερες και μάλιστα κάποιες απ' αυτές έγιναν με μεγάλη επιτυχία.
Τις θυμάσαι;;;
Γιώργος Δώνης
Όποιο πρωτοσέλιδο κι αν σηκώσεις θα διαβάσεις για τα "χρυσά" παιδιά του Δώνη και για το "παθιάρικο" ποδόσφαιρο που παίζουν. Έλα όμως που και ο Δώνης κάποτε ήταν αυτός το "χρυσό" παιδί, καθώς ανδρώθηκε στον Παναθηναϊκό (8 χρόνια με διακρισάρες δεν τα λες και λίγα) και τώρα έχει την τύχη να βαφτίζεται προπονητής της ομάδας αυτής και να κάνει πράματα και θάματα ξανά; Πρώτος μάγκας!
Νίκος Νιόπλιας
Α, και μιας και βρισκόμαστε στον Παναθηναϊκό, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Νίκο τον Νιόπλια και το αξέχαστο νταμπλ τη χρονιά 2009-10 με Τζιμπρίλ, Σίλβα, Νίνη στα φόρτε του, Καραγκούνη με περιβραχιόνιο και καμιά ακόμα δεκαριά πρωτοκλασάτους; Κανείς. Αλλά να τα λέμε όλα. Τον Νιόπλια οφείλεις να τον θυμάσαι πρώτα για τους "παπάδες" που έκανε στη Λεωφόρο σαν ποδοσφαιριστής (3 χρονάκια), αφού υπήρξε μέλος της ομάδας που έφτασε ως τα ημιτελικά του τσουλού το '96 κι έπειτα να τον θυμάσαι ως κόουτς.
Όλεγκ Προτάσοφ
Και την μπαλίτσα του την έπαιξε στον Θρύλο σε χρόνια δύσκολα για την ομάδα (μας), και το πετυχημένο κοουτσιλίκι του έκανε λίγα χρόνια μετά (πήρε την πρωταθληματάρα του), και γενικά ρε παιδάκι μου, ο "Έλληνας" Όλεγκ Πρότασοφ είχε πρόγραμμα σε ό,τι κι αν επιχείρησε να κάνει στον Ολυμπιακό.
Ντούσαν Μπάγεβιτς
Στην αρχή οι Αεκ(α)τζήδες τον είπαν Θεό. Μετά προδότη. Μετά ξανά Θεό. Μετά πάλι προδότη. Να 'χαμε να λέγαμε και να 'χαμε να πούμε. Ωστόσο, ποτέ δεν είπαν (δεν μπορούσαν βλέπεις, επειδή ο Ντούσκο έκλεινε βούλωνε στόματα) ότι αυτός ο τύπος δεν άφησε τη δική του πινελιά και ως ποδοσφαιριστής (4 χρόνια) αλλά και ως προπονητής στην Ένωση. Και στις τέσσερις θητείες του.
Σάββας Κωφίδης
Κωφίδαρος ηγέτης. Τελεία και παύλα. Στον Ηρακλή ξεκίνησε την καριέρα του. Στον Ηρακλή την έκλεισε και στον Ηρακλή είπε να πάει και μια βολτούλα σαν προπονητής. Και τι βολτούλα, έτσι; Έβγαλε τον γηραιό τέταρτο και τον έστειλε και στο UEFA. Respect the Legend. Μην τα ξαναλέμε.
Νίκος Κωστένογλου
Ο Νίκος ο Κωστένογλου των 222 συμμετοχών ως παίκτης των κιτρινόμαυρων, δεν δίστασε και την ανέλαβε και ως προπονητής τις χρονιές '08 και '12. Τώρα το αν πέτυχε ή όχι είναι πολύ σχετικό, αλλά εμείς δεν είμαστε αναλυτές για να στ' αναλύσουμε. Το μόνο που μπορούμε να σου πούμε με σιγουριά είναι ότι σ' αρέσει δεν σ' αρέσει, ο Νίκος ήταν "σημαία" ως ποδοσφαιριστής, ενώ ήταν εξίσου συμπαθητικός και όταν ήταν στον πάγκο.
Νικόλας Αλέφαντος
Τι να λέμε τώρα; Μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα. Ο άρχοντας Αλέφαντος, που λες, δεν υπήρξε ποτέ στον Ολυμπιακό σαν "πρωτοκλασάτος" παίκτης, όμως ήταν μέλος της ομάδας για 4 χρονιές και αυτό είναι κάτι που μένει στην ιστορία. Μετά κατέβηκε στο λιμάνι για να κοουτσάρει δυο τρεις φορές (τρεις αν δεν κάνω λάθος) κι αν δεν ήταν αυτός ο κύριος ο Δούρος που ποτέ δεν βγήκε στο τηλέφωνο θα 'χε χαρεί κι ένα πρωτάθλημα. Δεν πειράζει κύριε Νίκο, καλή καρδιά...
Βλάνταν Ίβιτς
Σε καμία των περιπτώσεων δεν θα σε πούμε παράλογο, αν στο άκουσμα του ονόματος του Βλάνταν του Ίβιτς σκεφτείς αμέσως ένα ιπτάμενο κουτάκι μπύρας. Βλέπεις, αυτό το περιστατικό θυμόμαστε ΚΥΡΙΩΣ απ' την προπονητική του καριέρα (πλάκα κάνουμε, έκανε μπόλικες και μεγάλες νίκες). Όμως την τετραετία που έκλεισε ως ποδοσφαιριστής του δικεφάλου υπήρξε αν μην τι άλλο βράχος στο κέντρο και μαχητής σ' όλο το υπόλοιπο γήπεδο.
Άγγελος Αναστασιάδης
ΜΑΤΗΝΠΑΝΑΓΙΑ, υπήρχε περίπτωση να ξεχάσουμε τον Άγγελό μας; Τον "δικό" μας Άγγελο; Δεν έπαιζε αυτό το σενάριο. Ο Άγγελος Αναστασιάδης με τις 172 συμμετοχές, πήρε την απόφαση κι έκανε και την προπονητική του καριέρα στο δικέφαλο του βορρά. Και όχι μία, αλλά τρεις με τέσσερις φορές. Πήρε το κυπελλάκι του και να ξέρεις ότι όταν ξαναγυρίσει για την πέμπτη του θητεία, ίσως πάρει και το μουντιάλ με το κόπα λιμπερταδόρες μαζί. Μπορεί και όχι. Θα δείξει. Προχωράμε.
Γιάννης Κυράστας
Τελευταίος, αλλά όχι καταιδρωμένος ο τεράστιος Γιάννης Κυράστας. Που μπορεί να 'παιξε περισσότερα χρόνια στον Ολυμπιακό, όμως στον Παναθηναϊκό επέλεξε να κλείσει την καριέρα του, κι εκεί να κάνει τις δυο προπονητικές θητείες του με το τριφύλλι. Πρωτάθλημα δεν κατέκτησε, όμως κέρδισε το σεβασμό όλων των φιλάθλων. Και μπράβο του. Και μαγκιά του.
