Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα, εκ πρώτης όψεως, το 2021 μπορεί να μη φαίνεται σαν ένα έτος με πολλά να γιορτάσουν οι εργαζόμενοι, καθώς ξεκίνησε με τη διατήρηση της πανδημίας που απειλούσε τις θέσεις εργασίας και τους μισθούς σχεδόν σε κάθε τομέα της βρετανικής οικονομίας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά με την κυβέρνηση να αρνείται να εφαρμόσει πολιτικές όπως βιώσιμη αμοιβή ασθενείας, οι εργαζόμενοι κατέληξαν να επωμίζονται ένα τεράστιο κόστος για τα μέτρα δημόσιας υγείας. Καθώς προχωρούσε το έτος, η κρίση του κόστους ζωής άρχισε να συμπιέζει περαιτέρω τους μισθούς. Υπήρχαν αυξήσεις μισθών σε ορισμένους τομείς, αλλά ακόμη και αυτές συχνά καταπίνονταν από τις σημαντικές αυξήσεις των βασικών δαπανών, όπως η ενέργεια, τα τρόφιμα και το ενοίκιο. Το 2021 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια κακή χρονιά για τους εργαζόμενους. Όμως, μέσα σε αυτό το δύσκολο πλαίσιο, η χρονιά είχε πολλές ιστορίες αυξανόμενης εργατικής αγωνιστικότητας- και μια σειρά από νίκες που απέκρουσαν την επίθεση των αφεντικών σε όλη τη χώρα. Εδώ, θυμόμαστε δέκα από τις σημαντικότερες.
Η απεργία των κάδων απορριμματφόρων του Μπράιτον κερδίζει αύξηση για τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους του Συμβουλίου σε όλη την πόλη. Το φθινόπωρο, οι οδηγοί φορτηγών που εργάζονταν στο Cityclean, το τμήμα απορριμμάτων και ανακύκλωσης του Δημοτικού Συμβουλίου τουΜπράιτον εντ Χόουβ, ψήφισαν για απεργία σε σχέση με μια ανεπίλυτη διαφωνία σχετικά με τις αλλαγές στη διαχείριση των δρομολογίων. Η 14ήμερη απεργία οδήγησε σε συσσώρευση σκουπιδιών που δεν είχαν συλλεχθεί σε ολόκληρη την πόλη, με τους κατοίκους να αναρτούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εικόνες από ξεχειλισμένους κάδους και μπλοκαρισμένα πεζοδρόμια. Η διαμάχη επιλύθηκε τελικά στις 20 Οκτωβρίου, όταν η GMB ενέκρινε μια νέα συμφωνία με το συμβούλιο υπό την ηγεσία των Πρασίνων, η οποία αντιμετώπιζε τις ανησυχίες σχετικά με τη διαχείριση των δρομολογίων, καθώς και τα σχετικά μισθολογικά ζητήματα. Η συμφωνία που προέκυψε αντιμετώπισε ιστορικά ζητήματα χαμηλών αμοιβών, όχι μόνο για τους οδηγούς φορτηγών, αλλά για όλους τους εργαζόμενους στις χαμηλότερες μισθολογικές κλίμακες – αυτούς που δεν υπόκεινται καν στη διαμάχη ή δεν είναι μέλη του GMB.
Οι εργαζόμενοι της Rolls Royce σώζουν το μέλλον του Μπάρνολντσουικ. Τον Νοέμβριο του 2020, οι εργαζόμενοι της Rolls Royce στο Μπάρνολντσουικ του Λάνκασιρ δεν είχαν άλλη επιλογή από αυτή της απεργίας, αφού η εταιρεία αθέτησε προηγούμενες υποσχέσεις της και ανακοίνωσε ότι θα έστελνε το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών στη Σιγκαπούρη και την Ισπανία. Μετά από εννέα εβδομάδες δράσης, επιτεύχθηκε συμφωνία με την Unite, η οποία υποτίθεται ότι θα έφερνε νέα πράσινη τεχνολογία και θα οδηγούσε την κατασκευή μιας νέας σχολής κατάρτισης, με νέα εργασία να έρχεται στο εργοτάξιο – αλλά τον Απρίλιο έγινε σαφές στους εργαζόμενους ότι η Rolls Royce απέτυχε και πάλι να τηρήσει τις υποσχέσεις της. Το εργοστάσιο υπέκυψε μετά από μόλις τρεις εβδομάδες, αναγκάζοντας τη Rolls Royce να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Οι εργαζόμενοι στη φροντίδα του Σάλφορντ κερδίζουν μια ιστορική αύξηση μισθών. Νωρίτερα τον Δεκέμβριο, η Anchor Hanover -ο μεγαλύτερος πάροχος εξειδικευμένης φροντίδας σε κατοικίες και ηλικιωμένους στην Αγγλία- ανακοίνωσε ένα πακέτο 19 εκατομμυρίων λιρών για την αναβάθμιση των χαμηλότερα αμειβόμενων εργαζομένων της στον τομέα της φροντίδας στο πραγματικό μισθό διαβίωσης των 9,90 λιρών την ώρα. Αυτό θα σημάνει αύξηση μισθού για 70 φροντιστές στο Σάλφορντ και 4.888 φροντιστές σε εθνικό επίπεδο -περίπου το 50% του εργατικού δυναμικού της Anchor- σε έναν τομέα όπου η βιομηχανική οργάνωση παραδοσιακά αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις. Αυτό έγινε μετά από εκστρατεία της Salford Unison και του Δημοτικού Συμβουλίου του Σάλφορντ, οι οποίοι πρωτοπορούν μιας κοινής εκστρατείας για την αύξηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, της διαπραγματευτικής δύναμης και της συνδικαλιστικής αναγνώρισης σε ολόκληρη την πόλη.
Νίκη για τους βασικούς εργαζόμενους της ScotRail. Οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους αναφέρονταν καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας ως βασικοί και απαραίτητοι, αλλά όταν ήρθε η ώρα της αναγνώρισης, ο εργοδότης αρνήθηκε να αναγνωρίσει την αφοσίωση που έδειξαν οι εργαζόμενοι που προσέρχονταν καθημερινά στη δουλειά τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας και έπαιρναν το ρίσκο τόσο για τους ίδιους όσο και για τις οικογένειές τους. Ακόμα, αποφάσισε να καταγγείλει μια συμφωνία εργασίας για τις ημέρες ανάπαυσης. Αυτό δεν ήταν μόνο άδικο – σήμαινε ότι οι βασικοί εργαζόμενοι είχαν διαφορετική μεταχείριση στον ίδιο χώρο εργασίας. Ακολούθησαν 9 μήνες κυριακάτικης στάσης εργασίας, οι οποία κρυφώθηκε όταν οι σύνεδροι έπρεπε να μεταφερθούν με κάποιομέσο στη Διεθνή Διάσκεψε για το Κλίμα, αναγκάζονταςτην εταιρεία να συρθείστο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Οι απεργοί του Sage Care Home νίκησαν την αμοιβή φτώχειας. Κατά τη διάρκεια του Covid, στον εβραϊκό οίκο φροντίδας ηλικιωμένων στο Βόρειο Λονδίνο δεν υπήρχε αρκετό προσωπικό για να εγγυηθεί την ασφάλεια των εργαομένων που άρχισαν να νιώθουν ότι θέτουν τη ζωή μας σε κίνδυνο για χαμηλούς μισθούς. Επίσης, δεν είχαν τίποτα άλλο εκτός από το νόμιμο επίδομα ασθενείας – 96 λίρες την εβδομάδα, με το οποίο δεν μπορείς να ζήσεις. Έτσι, το πρώτο καλοκαίρι μετά την Covid, ενταχθήκαν στο σωματείο μας, United Voices of the World, άρχισαν να οργανώνονται και ο χειμώνα του 2020 είχαν την πρώτη απεργία. Η διοίκηση αρχικά το προσέγγισε λέγοντας: «Είμαστε οικογένεια. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε». Αλλά καθώς η πίεση αυξανόταν,κέρδισαν τον μισθό διαβίωσης του Λονδίνου των 10,85 λιρών [ο μισθός διαβίωσης του Λονδίνου έχει έκτοτε αυξηθεί στις 11,05 λίρες], και μια αύξηση στο επίδομα ασθενείας.
Οδηγοί της Go North West. Πέρυσι, η Go North West ανακοίνωσε το Reset 2020, ένα σχέδιο για την αναχαίτιση των υποτιθέμενων ετήσιων απωλειών της ύψους 1,8 εκατομμυρίων λιρών στο Queens Road Depot στο βόρειο Μάντσεστερ. Στο πλαίσιο του σχεδίου, η Go North West σκόπευε να διαλύσει τις υφιστάμενες συμβάσεις εργασίας των 485 οδηγών της εταιρείας και να τους επαναπροσλάβει με χειρότερους όρους. Οι προτεινόμενες αλλαγές περιλάμβαναν την εξάπλωση της «ευέλικτης εργασίας», με την καθιέρωση μιας σειράς νέων συμφωνιών για τον προγραμματισμό και τις διακοπές, και την επέκταση των ωρών εργασίας των οδηγών χωρίς πρόσθετη αμοιβή – όροι που οι οδηγοί λεωφορείων δεν μπορούσαν να αποδεχθούν. Η Go North West προσπάθησε να ωραιοποιήσει τους προτεινόμενους όρους προσφέροντας στους οδηγούς μια εφάπαξ πληρωμή 5.000 λιρών σε αντάλλαγμα για την αποδοχή των όρων. Η Ένωση αποκάλυψε αυτό το τέχνασμα, επισημαίνοντας ότι οι αλλαγές θα είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των συνολικών μισθών των μελών της κατά περίπου 2.000 λίρες ετησίως, πράγμα που σημαίνει ότι μέσα σε τρία χρόνια τα μέλη της θα ήταν σε χειρότερη θέση. Στους οδηγούς τέθηκαν προθεσμίες, μερικές φορές μόλις λίγων ημερών, για να αποδεχθούν τις νέες συμβάσεις τους ή να βρουν νέα δουλειά. Ως απάντηση σε αυτή την πράξη εργασιακού εκβιασμού, το 82% των 485 οδηγών ψήφισε να κατέβει σε απεργία τον Φεβρουάριο. Η απεργία που διήρκεσε 85 ημέρες, ήταν μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της Ένωση και η μεγαλύτερη στην πρόσφατη ιστορία για ολόκληρο τον τομέα των επιβατικών μεταφορών.
Η συμφωνία στην οποία υπέκυψε η εταιρεία είναι μια νίκη για τους οδηγούς, όχι μόνο επειδή περιλαμβάνει την υπόσχεση τόσο της Go North West όσο και της Go Ahead Group (μητρική εταιρεία της Go North West) ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν στο μέλλον απόλυση και η επαναπρόσληψη- μια ιστορική νίκη στο πλαίσιο της ευρείας επιβολής του αλλού. Οι οδηγοί θα διατηρήσουν επίσης τον έλεγχο των δρομολογίων και, το σημαντικότερο, εξασφάλισαν αυξήσεις μισθών, υπογραμμίζοντας ότι η συλλογική διαπραγματευτική δύναμη είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που καθορίζει τις αμοιβές.
Οι εργαζόμενοι στα απορριμματα του Μπέξλεϊ κερδίζουν την ισότητα αμοιβών. «Στο Μπέξλεϊ , δουλεύαμε για μια εταιρεία που ονομαζόταν Serco, και υπήρχαν περίπου οκτώ ή εννέα διαφορετικές δομές αμοιβών εκεί, οπότε μεγάλο μέρος της απεργίας αφορούσε την ισότητα των αμοιβών. Αν δουλεύεις με κάποιον που ξέρεις ότι παίρνει 8 λίρες την ώρα και εσύ 10 λίρες, δεν είναι καλό συναίσθημα. Όταν βγήκαμε στην απεργία, ήμασταν περίπου 70 άτομα. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που φοβόντουσαν να βγουν έξω – φοβόντουσαν για τις δουλειές τους. Οι εργαζόμενοι στα πρακτορεία ένιωθαν ανησυχία ότι αν απεργούσαν μαζί μας δεν θα είχαν άλλη δουλειά. Η απεργία έφτασε στη δεύτερη εβδομάδα της και η Serco εξακολουθούσε να μη μιλάει. Τελικά, κάναμε κάποιες συναντήσεις και παρουσιάσαμε τα επιχειρήματά μας, αλλά μας έκλειναν συνεχώς. Οι συναντήσεις διαρκούσαν από πέντε έως οκτώ ώρες κάποιες μέρες. Και κάναμε μια διαμαρτυρία έξω από τα γραφεία του δήμου στο Bexleyheath. Πήγαμε επίσης να μοιράσουμε φυλλάδια στη γειτονιά και στο κέντρο της πόλης, για να εμπλέξουμε τους κατοίκους και να τους εξηγήσουμε γιατί έπρεπε να απεργήσουμε – κάτι που προφανώς δεν θέλαμε ποτέ να κάνουμε. Οι περισσότεροι από αυτούς έδειξαν κατανόηση. Την τέταρτη εβδομάδα, η Serco έχασε τη σύμβαση, και αρχίσαμε να έχουμε συναντήσεις με τους νέους εργολάβους CountryStyle. Μετά από λίγο καταφέραμε να καταρτίσουμε μια καλή συμφωνία πριν έρθουν και αναλάβουν. Έτσι, όλοι έχουν τώρα την ίδια αμοιβή, με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη νίκη μας».- Εργαζόμενος στα απορρίματα του Μπέξλεϊ.
Οι εργαζόμενοι της Royal Mail στέκονται αλληλέγγυοι για έναν συνάδελφο.Τον Οκτώβριο, οι εργαζόμενοι στα γραφεία της Royal Mail στο Λανέλι κατέβηκαν σε απεργία σε ένδειξη αλληλεγγύης σε συνάδελφο που απολύθηκε. Αφού το μέλος της CWU, Gary Evans, τέθηκε σε διαθεσιμότητα, η οργή ξεχείλισε σε όλο το χώρο του καταστήματος: Η οργή μετατράπηκε σε δράση, και το τοπικό τμήμα του Σωματείου Εργαζομένων στην Επικοινωνία
-του οποίου ο Έβανς ήταν μέλος και αποτελεί ένα ιδιαίτερα καλό παράδειγμα ενός σφιχτού, οργανωμένου συνδικαλιστικού τμήματος- ψήφισε με ποσοστό 98,6% υπέρ της απεργίας. Οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν μονοήμερη απεργία προς υπεράσπιση του Έβαν. Στην απεργία, η οποία είχε μεγάλη συμμετοχή, έγινε επίσης βιντεοκλήση από τον γενικό γραμματέα του συνδικάτου, Ντέιβ Γουόρντ, ο οποίος ενημέρωσε τον Evans και τους απεργούς ότι όλο το βάρος του εθνικού συνδικάτου ήταν πίσω τους. Ενώ είχε οριστεί δεύτερη απεργία για την επόμενη εβδομάδα, ο Έβανς επανήλθε στην εργασία του.
Οι οδηγοί τηε HGV κερδίζουν ιστορικές αυξήσεις στους μισθούς τους Το γεγονός ότι είναι βασικοί εργαζόμενοι και ότι στηρίχθηκαν σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας δεν αναγνωρίστηκε ποτέ από τον εργοδότη με αυτή την έννοια, και αυτή η απονομή μισθού τους κάνει να αισθάνονται πολύ καλύτερα για τη συμβολή τους. Κατέβηκαν σε απεργία με ποσοστό 98%, γεγονός έδειξε στον εργοδότη ότι το θα εξαλιζαν τυην αναγνώισή τους.
Οι Shrewsbury 24 ξεπέρασαν πέντε δεκαετίες αδικίας Πριν από 48 χρόνια, στις 19 Δεκεμβρίου 1973, τρεις καταδικασθέντες για πικετοπορεία μεταφέρθηκαν με φορτηγάκι της φυλακής από το δικασήριο Σρούσμπερυ στη γειτονική φυλακή για να αρχίσουν τις ποινές φυλάκισής τους. Παρόλο που η Επιτροπή Επανεξέτασης Ποινικών Υποθέσεων απέρριψε τις αιτήσεις των πικετοφορέων το 2017, ο δεν το έβαλαν ποτέ κάτω. Αυτός και επτά συναγωνιστές του από τις απεργιακές συγκεντρώσεις ήταν αποφασισμένοι να αποδώσουν δικαιοσύνη και, μαζί με την Εκστρατεία Shrewsbury 24, αγωνίστηκαν. Την 23η Μαρτίου το Εφετείο είχε ακυρώσει όλες τις καταδίκες των απεργών.
