Η εισαγγελέας έκανε λόγο για άνθρωπο «με θολό παρελθόν», περιγράφοντάς τον ως «νευρικό» και «εγωιστή», με «δεσποτική συμπεριφορά απέναντι στην οικογένειά του». «Ήθελε να έχει πάντα τον έλεγχο και το δίκιο με το μέρος του.
Δεν αποδεχόταν να βρίσκεται στη γωνία» ανέφερε. «Πρώτη φορά είδα κατηγορούμενο να μην σκύβει το κεφάλι του απέναντι στους συγγενείς του θύματος και να τους υποβάλει ερωτήσεις».Από τον Αύγουστο του 2015 η Λέλα Μαυρομάτη και ο Κλοντ Λέσι βρίσκονταν σε διάσταση. Το μεσημέρι εκείνης της Πέμπτης στις 7 Ιανουαρίου του 2016 ο 34χρονος Τζέιμς Κλοντ Λέσι θα σφάξει την πρώην σύζυγό του στην Ορμυλία της Χαλκιδικής και στη συνέχεια θα απαγάγει τον μικρό γιο τους, Φοίβο για 17 ημέρες. Οι αστυνομικές αρχές μετά το ανθρωποκυνηγητό που είχαν εξαπολύσει προκειμένου να εντοπίσουν τον Τζέιμς Κλοντ Λέσι, καθώς φοβούνταν ότι θα προσπαθούσε να περάσει στην Αλβανία και να εξαφανίσει τα ίχνη του, τον εντόπισαν να είναι κρυμμένος μαζί με τον γιο του σε μια αποθήκη λίγα χιλιόμετρα μακριά από το σημείο του εγκλήματος.
«Με απειλούσε πως κανόνισε με τους καλύτερους δικηγόρους για να μην ξαναδώ τα παιδιά μου. Έφυγα από το σπίτι με σκοπό να λύσουμε το πρόβλημα, όχι με σκοπό να καταστρέψω τα πάντα. Θόλωσα, δεν θυμάμαι τι έγινε και πώς έγινε. Βρέθηκα σε ένα χωματόδρομο με το μηχανάκι και τον Φοίβο μπροστά μου. Το μηχανάκι είχε βλάβη με τα φώτα. Ήταν γνωστή η βλάβη, σταμάτησα και φτιάχνοντας το φως είδα τα χέρια μου λερωμένα με αίμα. Έψαξα τον Φοίβο για κανένα χτύπημα, μετά έψαξα και τον εαυτό μου. Εγώ μόνο είχα χτύπημα, στο δεξί μου μάτι.
Δεν μπορούσα να δω από αυτό για τις δύο επόμενες μέρες, δάκρυζε χωρίς να σταματάει. Άρχισα να πηγαίνω προς τα Ψακούδια τρομαγμένος. Σταμάτησα και έκανα κάποια τηλέφωνα. Ξαφνικά το τηλέφωνό μου σταμάτησε να λειτουργεί χωρίς να ξέρω για ποιον λόγο. Άρχισα να πηγαίνω προς τη Γερακινή. Στο δρόμο είδα πολλά αυτοκίνητα της αστυνομίας, φοβήθηκα από μέσα μου και αισθάνθηκα ότι κάτι κακό έχει συμβεί. Την πρώτη βραδιά πήγα στην περιοχή Γερακινής κάτω στην παραλία. Εκεί, στο κάμπινγκ βρήκα τροφές, νερό, ρούχα, κουβέρτες, μια τσάντα και ένα μαχαίρι. Το μαχαίρι το χρειαζόμουν για τροφές. Από τη Γερακινή την δεύτερη μέρα πήγα προς τις Καλύβες. Παντού είχε αστυνομία και γύρισα πίσω προς Ορμύλια (Ψακούδια) με σκοπό να αφήσω τον μικρό στην θεία της Λέλας και να πάω στην αστυνομία. Δεν την βρήκαμε και δεν ξέραμε τι γίνεται.
Γυρίσαμε πίσω προς Θεσσαλονίκη, Γερακινή, Καλύβες, Μουδανιά. Στα Μουδανιά ζήτησα ταξί για Θεσσαλονίκη, ο σκοπός μου ήταν να πάω σε οποιοδήποτε αστυνομικό τμήμα στη Θεσσαλονίκη. Έτσι άρχισα τη διαδρομή Διονυσίου – Νέα Πλάγια. Στην περιοχή κοντά στο Μεσημέρι διαπίστωσα ότι είχε παντού αστυνομία. Παντού είχε αστυνομία και φοβόμουνα να μην τρομάξει το παιδί και έτσι γύρισα πίσω προς Ορμύλια. Την πρώτη ημέρα που πήρα τον Φοίβο μαζί μου αυτός είχε ήδη πυρετό, τον οποίο φρόντισα και έπεσε, παρά τις όποιες κακουχίες μπορεί να περάσαμε εγώ και το παιδί.
Φρόντιζα καθημερινά να έχει νερό και φαγητό, ακόμα και σε βάρος της δικής μου διατροφής, καθώς από τα πουλιά και κουνέλια που έβρισκα και έψηνα, έδινα στο παιδί το κρέας, ενώ εγώ έγλυφα και ρουφούσα τα κόκαλα. Μάλιστα όταν το παιδί κάποια στιγμή μού ζήτησε να δει τηλεόραση, φρόντισα και βρήκα τηλεόραση για να παρακολουθήσει παιδικά».
«Το λάθος της κόρης μου ήταν ότι δεν ήθελε να μοιράζεται τα προβλήματά της. Μου είχε εκμυστηρευτεί ότι δεν μπορούσε να ζήσει άλλο μαζί του, δεν έβρισκε συνεννόηση» κατέθεσε με βουρκωμένα μάτια η μητέρα του θύματος. Η μητέρα μετέφερε στο δικαστήριο περιστατικό που έλαβε χώρα τον Σεπτέμβριο του 2014, παραμονή της βάπτισης των εγγονών της, κατά το οποίο ο κατηγορούμενος άρπαξε τη Λέλα και την έσυρε στο μπαλκόνι θέλοντας να την πετάξει κάτω.
«Πίστευα ότι η παρανομία μου ήταν ότι πήρα το παιδί. Για 18 μέρες δεν είχα συνειδητοποιήσει τι είχα κάνει. Τη γυναίκα μου την υπεραγαπούσα. Όταν μου είπαν στο αστυνομικό τμήμα ότι τη σκότωσα έπαθα σοκ». Το δικαστήριο ομόφωνα τον έκρινε ένοχο για τη γυναικοκτονία, καταδικάζοντας τον σε ισόβια κάθειρξη και επιπλέον φυλάκιση 5 ετών.
