“Ευτυχώς για τους στρατιωτικούς ηγέτες της Ρωσίας, ο Πούτιν τους βλέπει μόνο από την άκρη ενός τραγελαφικά μεγάλου τραπεζιού καθώς το Σαββατοκύριακο έπρεπε να τον ενημερώσουν ότι τα πράγματα δεν πήγαν σύμφωνα με τον σχεδιασμό. Πλάνα από την Ουκρανία μαρτυρούν την εκπληκτική ανικανότητά τους: τανκς χωρίς καύσιμα, τεθωρακισμένα αυτοκίνητα που στέλνονται σε αστικές περιοχές χωρίς υποστήριξη πεζικού και στήλες οχημάτων, υπό επίθεση drone, ενώ είναι παρατεταγμένα σε σειρά. Σύντομα κάποιοι Ρώσοι στρατηγοί θα εξοικειωθούν με τις εγκαταστάσεις στις φυλακές στη Σιβηρία.
Το πρωί της Δευτέρας, ένα δοκίμιο ενός ιστορικού της Μόσχας που επαινούσε τον Πούτιν για την «λύση του ουκρανικού ζητήματος» δημοσιεύτηκε από τα επίσημα μέσα ενημέρωσης. «Τώρα αυτό το πρόβλημα έχει εξαφανιστεί», ανέφερε, «η Ουκρανία επέστρεψε στη Ρωσία». Όμως ο Ρωσικός στρατός προχωρά πιο αργά από τη μηχανή προπαγάνδας του. Θεωρητικά, το Κίεβο έπρεπε να έχει ήδη παραδοθεί, και ο Ουκρανικός στρατός να διαλύεται. Αφού αυτό δεν έγινε, ο Πούτιν ένιωσε ότι έπρεπε να αυξήσει το επίπεδο εγρήγορσης των πυρηνικών του δυνάμεων για να υπενθυμίσει σε όλους τη δύναμή του” αναφέρει ο πρώην υπουργός.
“Όπως ήταν απολύτως προβλέψιμη τις τελευταίες εβδομάδες η εισβολή του στην Ουκρανία, έτσι είναι προβλέψιμο και το πώς θα αντιδράσει στις απώλειες που έχουν υποστεί οι δυνάμεις του μέχρι τώρα. Η προσφορά του για συνομιλίες συνιστά απάτη: οποιαδήποτε συνομιλία θα έπρεπε να ξεκινήσει με κατάπαυση του πυρός και αυτό δεν γίνεται γιατί δεν θέλει να δώσει στους Ουκρανούς την ευκαιρία να ανασυνταχθούν.
Ενώ, είναι σαφές ότι πολλοί Ρώσοι διπλωμάτες και αξιωματούχοι πιστεύουν ότι έχει κάνει ένα τρομερό λάθος και ότι δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτα τώρα για να συγκρατήσουν τον απομονωμένο, παρανοϊκό, εμμονικό και όλο και πιο θυμωμένο πρόεδρό τους. Και δυστυχώς για τον λαό της Ουκρανίας, δεν έχει καμία αμφιβολία για το τι πρέπει να κάνει. Θα πει στους στρατηγούς του να προχωρήσουν πιο βαθιά στη χώρα, πιο γρήγορα, πιο βάναυσα και καταστροφικά αν χρειαστεί. Οι τεράστιες ανθρώπινες απώλειες σε επιθέσεις με ρουκέτες στο Χάρκοβο είναι ένα σημάδι του τι πρόκειται να συμβεί.
Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία για τον Πούτιν από την γρήγορη υποταγή της Ουκρανίας. Θέλει να παρουσιάσει στον κόσμο ένα τετελεσμένο γεγονός” σημειώνει ο Χαγκ, τονίζοντας ότι κάθε μέρα που καθυστερεί φέρνει περισσότερη εχθρότητα από όλο τον κόσμο.
“Κάθε μέρα που περνά χωρίς την κατάρρευση της κυβέρνησης στο Κίεβο, η στρεβλή άποψή του για την ιστορία – ότι οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι είναι ένας λαός – γίνεται πλέον αντιληπτή από εκατομμύρια μυαλά μετά την Ουκρανική αντίσταση” τονίζει.
“Η αμείλικτη λογική που προκύπτει από αυτό είναι ότι ο Πούτιν θα επιτεθεί τώρα με ό,τι μπορεί στον Ουκρανικό λαό. Το πυροβολικό, ο ισχυρότερος βραχίονας των ρωσικών δυνάμεων, θα χρησιμοποιηθεί περισσότερο σε κατοικημένες περιοχές για να ανοίξει ένα μονοπάτι για τις τεθωρακισμένες δυνάμεις του. Έχοντας εξασφαλίσει καθυστερημένα την υπεροχή στον αέρα, θα χρησιμοποιήσει πολεμικά αεροπλάνα για να τρομοκρατήσει τους αμάχους. Το πελατειακό κράτος της Λευκορωσίας θα λάβει εντολή να εισβάλει για να κόψει τις διαδρομές ανθρωπιστικής βοήθειας. Στην Ουκρανική ηγεσία θα παρουσιαστεί η επιλογή να υποχωρήσει στις απαιτήσεις της Μόσχας ή να δει ανυπολόγιστους θανάτους και καταστροφές.Έτσι θα λειτουργεί το άρρωστο μυαλό ενός δικτάτορα που έχει ξεκινήσει έναν πόλεμο: περισσότερα στρατεύματα, περισσότερη βία, περισσότερη πίεση, περισσότερη ταχύτητα. Και αυτό σημαίνει ότι ο εφιάλτης του ουκρανικού λαού μόλις αρχίζει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι δύο πιο επείγουσες προτεραιότητες για τη Βρετανία και τους συμμάχους της πρέπει να είναι η βοήθεια των ανθρώπων που φεύγουν από την εμπόλεμη χώρα και η αποστολή στρατιωτικής βοήθειας σε όσους μένουν πίσω.Όπλα από πολλές χώρες προφανώς εξακολουθούν να μεταφέρονται στις Ουκρανικές δυνάμεις και το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν πιο διορατικό από τις περισσότερες χώρες στην αποστολή όπλων πριν από την έναρξη της σύγκρουσης. Πρέπει εξίσου να αναλάβουμε πλήρως τον ρόλο μας στην αποδοχή ανθρώπων που έχουν φύγει από τη χώρα, αναστέλλοντας πολλούς από τους συνήθεις κανόνες μας ως πράξη αλληλεγγύης και στο όνομα της κοινής ανθρωπιάς.
Η απόφαση της ΕΕ να επιτρέψει στους Ουκρανούς την παραμονή για έως και τρία χρόνια είναι η σωστή και αποτελεί μέρος μιας άλλης εξέλιξης που ο Πούτιν υποτίμησε: την εκ νέου αφύπνιση της Δύσης. Πριν από μια εβδομάδα, έγραψα ότι η επικείμενη εισβολή απαιτούσε έναν συνολικό επαναπροσδιορισμό της δυτικής πολιτικής έναντι της Ρωσίας. Τις τελευταίες μέρες συνέβη αυτό.
Περνούσα πολλές ώρες ως υπουργός Εξωτερικών ακούγοντας τους Γερμανούς ηγέτες να εξηγούν την απροθυμία τους να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία και τον ειδικό ρόλο που έπαιξε το Βερολίνο στο να πείσει τη Μόσχα να είναι λογική. Η ομιλία του νέου καγκελαρίου, Όλαφ Σολτς, την Κυριακή, αντιπροσώπευε έναν αξιοσημείωτο μετασχηματισμό αυτής της προσέγγισης – μια σημαντική νέα δέσμευση για τις αμυντικές δαπάνες και την αρχή ενός σχεδίου για τη μείωση της εξάρτησης από το Ρωσικό αέριο” επισημαίνει ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Ουίλιαμ Χαγκ.
“Μέσα σε λίγες μέρες, οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία έγιναν από συμβολικές, πολύ επιζήμιες για την οικονομία της. Υπάρχουν ακόμα πράγματα που πρέπει να γίνουν: οι κρίσιμες απαγορεύσεις για την πραγματοποίηση πληρωμών Swift θα μπορούσαν να επεκταθούν και σε άλλες τράπεζες, ενώ απαιτείται νομοθετικές ρυθμίσεις για να εμποδίσουμε τις εξαγωγές υψηλής τεχνολογίας στη Ρωσία. Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το οικονομικό έγκλημα πρέπει να διασφαλίσει ότι το παράνομο ρωσικό χρήμα δεν μπορεί να περάσει από το Λονδίνο. Όλες οι κυρώσεις στη Ρωσία θα πρέπει να εφαρμοστούν και στη Λευκορωσία.
Ωστόσο, από τις τεράστιες διαδηλώσεις στις δυτικές πόλεις, τις ενέργειες του Facebook και της Google για να σταματήσει η Ρωσική παραπληροφόρηση και την ενότητα των κυβερνήσεων, μπορεί να γίνουμε μάρτυρες σε κάτι πιο θεμελιώδες από τις κυρώσεις. Ξαφνικά, ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων μπορεί να δει πως ούτε η ειρήνη ούτε η δημοκρατία μπορούν να θεωρηθούν δεδομένα και ότι η συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια ενός και μόνο ατόμου είναι καταστροφική. Για τον δυτικό κόσμο, που είναι αποπροσανατολισμένος από τους πολέμους που ακολούθησαν την 11η Σεπτεμβρίου και απασχολημένος από τα δικά του τοπικά προβλήματα, είναι μια στιγμή διαύγειας.
Στην εντυπωσιακή ηγεσία του Προέδρου Ζελένσκι και τη γενναιότητα των Ουκρανών που υπερασπίζονται τη χώρα τους, μπορούμε να βρούμε μια έμπνευση που δεν υπήρχε εδώ και πολλά χρόνια. Είναι το ηθικό πλεονέκτημα που έχει μια ανοιχτή κοινωνία και λειτουργική δημοκρατία, στην ικανότητα να λέει αυτό που κανένας ηγέτης στη Μόσχα, ή στο Πεκίνο ή στην Βόρεια Κορέα δεν μπορεί να πει στον λαό του – ότι αγωνίζονται για την ελευθερία τους. Είναι λοιπόν υπερβολικό να ελπίζουμε ότι αυτά τα γεγονότα θα εμπνεύσουν την Δύση ώστε να προσεγγίζει τα παγκόσμια ζητήματα ενωμένη; Ίσως είναι υπερβολικό. Αλλά είναι πλέον δύσκολο να αρνηθεί κανείς ότι είναι αναγκαίο” καταλήγει το άρθρο στους Times του Λονδίνου.
