Δώστε Κεταμίνη και Καλάσνικοφ στον λαό – Tο σύνταγμα έχει θέσει κανόνες για τα ΜΜΕ, που όχι μόνο δεν τηρούνται , αντίθετα περιφρονούνται.
Του Στράτου Βαλτινού
Δεν τους αρκεί ότι τα κανάλια τους βρίσκονται στον πάτο της αξιοπιστίας . Έχουν βαλθεί να αποδείξουν ότι δεν έχουν πάτο.. Το όργιο παρακμιακής τηλεόρασης που …ποτίζει με τόνους Κεταμίνης το τηλεοπτικό κοινό, συμπληρώθηκε με σφαίρες των Καλάσνικοφ κατά ενός βαρυποινίτη.
Και στις δύο περιπτώσεις ασήμαντες, ανόητες και άχρηστες λεπτομέρειες γεμίζουν τον τηλεοπτικό χρόνο στα , τρόπος του λέγειν δελτία ειδήσεων.
Φυσικά κάθε έγκλημα προκαλεί το εύλογο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Όσο πιο ειδεχθές, όπως η υπόθεση των τριών παιδιών στην Πάτρα, τόσο μεγαλύτερο το ενδιαφέρον.
Αλλά το όριο μεταξύ ρεπορτάζ, εξιστόρησης και κατασκευής αφηγήματος έχει προ πολλού παραβιαστεί. Τυχάρπαστοι, “περιβάλλον”, μικρή κοινωνία της Πάτρας, μεγάλη τηλεοπτική κοινωνία, πλήθος κακεντρεχών και ψωνισμένων υποτιθέμενων αναλυτών που δίνουν την ψυχή τους για λίγα λεπτά δημοσιότητας συνθέτουν την πιο κακόηχη ραψωδία των τελευταίων τηλεοπτικών ετών.
Οι λεπτομέρειες για τον βαρυποινίτη δεν δίνουν εικόνα για το έγκλημα, αλλά κατασκευάζουν το σενάριο του μυστηρίου. Πως και γιατί, πότε και ποιός και μετά χάνονται στις ασήμαντες εικόνες μιας ζωής που έτσι κι αλλιώς ήταν σε διαρκή επαφή με τον θάνατο.
Διεθνείς οργανισμοί, κοινωνικές έρευνες, αλλά και αυτό το αλάνθαστο μερικές φορές λαικό αισθητήριο, ότι η εικονομαχία, η εγκληματολατρεία και τελικά η οσμή υπονόμου δεν προκύπτει.
Είναι άποψη , είναι πολιτική, είναι διαχείριση. Το ΕΣΡ δεν ντρέπεται για όλα αυτά γιατί είναι μέρος του προβλήματος.
Η κυβέρνηση που προσποιείται την αμέτοχη είναι αυτή που καθοδηγεί ιδεολογικά όλη αυτή την παρακμιακή κατάσταση.
Η αποσιώπηση σοβαρότατων εξελίξεων και ειδήσεων που εκθέτουν την κυβέρνηση είναι πολιτικό, είναι δημοσιογραφικό ή και εκδοτικό έγκλημα, είναι όμως και πρόβλημα συνταγματικής τάξης.
Γιατί το σύνταγμα έχει θέσει κανόνες για τα ΜΜΕ, που όχι μόνο δεν τηρούνται , αντίθετα περιφρονούνται.
Δυστοπία; πολιτικά σκουπίδια; πολιτισμική κρίση; ή απλώς βουλιάζουμε επειδή δεν αλλάζουμε;. Ίσως αν ενώσουμε όλες τις λέξεις να βγάλουμε συμπέρασμα…
